| Gisteren, Valentijnsdag, de dag dat je je liefde uit aan iemand die je graag mag. Iemand die je je liefde gunt.
Naast de appjes die ik naar vriendinnen stuurde en ontving en naast de chocolade die ik kreeg van mijn man, was daar nog een liefdevolle verrassing.
Een onverwacht rendez-vous, een stil intiem moment….
Het was de zachte blik van mijn spiegelbeeld toen ik in het ochtendlicht haar ogen ontmoette die ‘ik hou van jou’ zeiden.
Zelfliefde, veel mensen hebben er moeite mee.
Ze hebben afgeleerd van zichzelf te houden. Het leven leerde hen vooral ‘gewoon’ door te gaan, met een lach op hun gezicht. Het leven leerde hen ook van (bijna) niemand te houden, het minste van zichzelf.
Want: ze zijn het niet waard, het is egoïstisch, het is verspilde moeite enzovoort. Dus zijn ze bezige bijtjes geworden die vooral zorgzaam voor anderen zijn.
Houden van, dat doen we allemaal op een andere manier.
De één uit zijn / haar liefde door het geven van kadootjes of lieve woordjes.
De ander geeft liefde in tijd, aandacht of hulp.
En een volgende voelt zich geliefd als hij / zij veel aangeraakt wordt.
Dat geldt ook voor houden van jezelf.
Hoe uit jij je liefde voor jezelf? Door een boeketje bloemen voor jezelf te kopen? Me-time in je agenda te reserveren? Door trots in de spiegel te kijken en tegen jezelf te zeggen: ‘Ik ben een mooi mens?’ Of uit jij jouw liefde misschien heel anders?
Het kan ook zijn dat je de liefde onderdrukt. En daardoor onrust ervaart.
Onderdrukte liefde of, erger nog, zelfverloochening, vindt ook wel eens zijn weg in vergeetachtigheid, gespannenheid, hoofdpijn, agitatie…. Gesnauw naar partner en kinderen, steeds van baan willen wisselen, het gevoel dat je leeft met de voet op de rem.
Laten we vandaag Valentijnsdag voor onszelf vieren.
Jijzelf, die ene, die altijd bij je blijft, in voor- en tegenspoed, Die trouw en zorgzaam is en altijd het beste voor je wilt. Die ‘ik’, die jou als geen ander kent. Hou ervan.
Weet je niet (meer) hoe?
Schrijvend coachen – VerteldT |
